Grand Finale

voorbereidingen van de dag

Eigenlijk was ik er al een paar weken klaar voor: de testvlucht met mijn (grotendeels) eigengebouwde Kitfox PH-FOX. Grotendeels: want ik had haar als project uit Amerika geïmporteerd, er was al een en ander aan de vleugels gedaan. Grotendeels ook – want dit soort projecten doe je nooit allen: zonder alle hulp van techneuten, familie, vrouw kinderen en vrienden was het niet gelukt – no way.


Maar goed: eigenlijk was ik dan wel zo ver. De Kitfox was over de weg (don't try this yourself...Wat een stressbende) van Vliegveld Valkenburg naar Vliegveld Midden-Zeeland getrailerd, en stond daar nu kant-en-klaar voor haar eerste vlucht.
Er rustte nogal wat druk op die eerste vlucht, want een TV-ploeg van Nederland Van Boven (VPRO) wilde opnamen maken voor hun aflevering met als thema Climax, straks in januari. Maar die luitjes hebben ook gezinnen & een agenda, dus werd ik dagelijks gebeld of ik al... en of ik niet... Je kunt je er wat bij voorstellen.


En de eerste proefvluchtdag ging voorbij omdat de papieren van IL&T nog niet allemaal compleet waren, de tweede omdat het veld eigenlijk bij nader inzien niet meer beschikbaar was, en de derde omdat de testpiloot ziek werd. Dus jah, ik was er al een paar dagen klaar voor – maar de rest van de wereld nog niet, blijkbaar.


Op 6 oktober jongstleden (je weet wel: die herfst waar de dagen soms gewoon nog 20 graden gaven) was het de hele week vervelend weer geweest: wind, vochtig geen herfst, maar toch. Maar die zondag zou het mooi zijn. Dus alles opgelijnd: en om 7 uur des ochtends reed ik mijn straat uit, bepakt met vliegspullen, boterhammen en een boel goeie zin!
Mistbanken waar de koeien hun hoofd doorstaken. Windstil. Geen enkele andere idioot op de weg (duh.... zondagochtend 07:00 uur...). In iets meer dan anderhalf uur zat ik in Arnemuiden. 
Ook daar in mijn eentje. Heerlijk.


Maciej (mijn mede-eigenaar) kwam al rap binnen, en samen hebben we de FOX nog even afgespoeld: de Valkenburgse hangar had nogal wat vuil opgeleverd. Voor je eerste vlucht moet je er schoongewassen uitzien, meid!
Daar kwam Ted aangelopen: de Kitfox-piloot die had aangeboden de testvluchten te doen... Mijn Held!

Niet over één nacht ijs: neehee. Alle maten van de PH-FOX werden nog eens zorgvuldig nagemeten met behulp van de havenmeester – die wilde geen troep op zijn mooie veld.

Het werkt: Staart los

Testpiloot test de zaken uit...

De beide maten vonden de maten OK, en na wat kleine aanpassingen (de propeller wat minder spoed, het hoogteroer goed vastgezet (!)) kon de eerste vlucht plaatsvinden. Ted speed-taxiede over het gras. Tail-up, een prachtig gezicht!

Inmiddels was de TV-ploeg binnengekomen, en die hadden ook wat aandacht nodig, dus de tweede taxi miste ik even (sorry, Ted). Toen ik weer keek vloog-ie al een meter boven de grond.

Ik zal dat gevoel niet vergeten. Het zit in dezelfde hoek als toen ik met mijn eerstgeborene daags na de bevalling het ziekenhuis uitkwam: Er reed een bus voorbij. Een bus! De wereld lijkt gewoon door te draaien, en ik heb... ik ben...

Zo voelde dat toen ik Ted boven dat gras zag scheuren, en ik vergeet het nooit weer.

Na zijn landing maakte hij een vrolijke pirouette met de FOX. Het zag er erg blij uit.

Dat bleek het niet te zijn, want hij bleek met zijn maat 48 vast te zitten achter de FW, en met één voet met behoorlijke snelheid te remmen... Maar het kwam goed, en toen-ie een kop koffie achter de Zeeuwse kiezen had, kon ik instijgen voor en lesje overvliegen.

Ze vliegt!!! WHAAHOOEEEEE!!!!

Goede raad was ruim voorradig, en zo racete ik na een aanal T&G's samen met Ted ineens solo, met hoge snelheid over het gras van EHMZ. Knuppel iets laten komen en: vliegen!! IK VLOOG!! WHAAAAHOOOOOOOE!! Een vliegtuig bouwen is super, een vliegtuig vliegen is geweldig, maar een vliegtuig vliegen dat je zelf hebt gebouwd is onbeschrijfelijk!! 

Maargoed: aandacht erbij! Bochten (ik heb geleerd te vliegen op TMG's: mijn eerste Kitfox bocht is nagenoeg 60 graden..;-)), stall oefening (viel niet tegen) en terug naar het veld voor wat T&G's.

Op grote hoogte - niet alleen geestelijk

De landing met 70 inzetten, afvangen, flairen, laten vliegen, vliegerdervliegerdervlieg: staart down-gear down. Simple as that. Jah, lezertjes daar vergaten we toch mooi wat, want een Kitfox is een high-performance kistje, en dat laat zich niet zomaar veronachtzamen na een prettige vlucht. Dus ze trachtte me als een rodeo-knol af te schudden en al wat ik deed was over-correctie, waardoor het natuurlijk niet minder werd...

70MPH, vliegerdevliegerdevlieg...

Toch kon ik nog voorkomen dat ook ik een pirouette draaide, en zo kon ik grijnzend op de camera's af rijden.

De TV ploeg had nog wat kleine shots nodig voor het vervolmaken van hun item: knopje omzetten – 'nee niet zo, Hans, je vinger aan de onderkant: dan is het licht beter'. En: 'Kun je even aan deze kant van de motorkap komen staan, en dan wat sleutelen ofzo'?... Je weet het – maar het is toch een deceptie te beseffen dat die TV-programma's zo in elkaar zijn gevlochten... Hoe dan ook: het zijn mooie beelden.

En het was een fijne dag. Met lieve mensen, een fijn toestel, nog lang niet klaar maar in ieder geval meer dan vliegwaardig.

En een dag die me de rest van mijn leven zal bijblijven.

Niet half zo gestrest als ik dacht, want: “Plan the Flight, Fly the Plan” (Chuck Yeager). 

TV-ploeg op de loop....

Iets meer naar rechts, iets minder..